Mijn verdriet is ander verdriet dan waarover de andere mensen geschreven hebben in het gastenboek. Mijn moeder is, toen ik 8 jaar was, naar een ziekenhuis gegaan en is nooit meer terug gekomen. Als kind heb ik nooit begrepen wat doodgaan was, ik wilde alleen maar dat ze terug kwam! 50 jaar later liep ik helemaal vast en wist niet hoe het kwam, ben naar therapie gegaan en daar werd duidelijk wat mij het meeste dwars zat. Geen afscheid kunnen nemen, niet kunnen rouwen om het grote verlies en het stil zwijgen van alle volwassenen om mij heen. Daarna groeide in mij de wens om een herinneringsboek te maken en aan het eind van het boek wilde ik graag een foto van iets heel moois hebben, zo ging ik op zoek naar een afsluitingshart. Op Internet vond ik de site van Hart van hout. Jij wilde voor mij een mooi hart maken en mij helpen in mijn proces.
Toen ik het Hart uitpakte kreeg ik kippenvel, zo mooi! Het voelt zo glad, gaaf aan en heeft aan beide kanten een andere tekening. Met het Hart in mijn handen voelt het als “koesterhart”, omdat ik mijn kinderverdriet nu een plekje heb kunnen geven. Ook voelt het als “herinneringshart”, omdat het me altijd aan deze tijd van werken aan mijn mama verdriet zal herinneren. Ook ik ben geboren met een mooi, gaaf hart en mijn hart mocht weer heel worden na het doorleven van het intense kinderverdriet!
Het Hart met mijn handen omlaag is voor mij mijn “troosthart”. Als ik mijn armen zo laat hangen komt het hart op de plaats waar nooit een baby mocht groeien. Ook mijn kinderloosheid verdriet kreeg een plekje met hulp van het gave Hart!
Gistermiddag heb ik een mooie schelp gevonden waarin mijn hart kan staan, zo mooi! Nu zie ik het iedere dag en ben blij dat ik het verdriet aangegaan ben en zo een mooier, heler mensenkind mocht worden.
Arnaldo, hartelijk dank dat je met zoveel liefde en bewogenheid mij wilde helpen en het mooie hart voor mij maakte. Veel mensen hebben het Hart al bewonderd en dat doet goed!
Hartelijke groet van Carla.